... میانمار در سازمان ملل از سوی چین حمایت می شود. چین مطلقا در مقابل این همه جنایاتی که در میانمار در حال اتفاق افتادن است، حتی اخمی هم بر گوشه ابروانش نمی آورد ؛ اصلا بلکه از این بابت که رابطه میانمار با غرب در اثر این حوادث به هم می خورد، شاید خوشحال هم هست.  

روزنامه آمریکایی واشنگتن پست نوشته است: جهان، پیش از این در مقابل جنایات پاکسازی قومی در ‘دارفور’ سودان و ‘کوزوو’ هیاهوی شدیدی به پا کرد، حالا چرا در مقابل فجایع مشابه پاکسازی قومی در ‘میانمار’ سکوت اختیار کرده است؟

به گزارش شفقناافغانستان به نقل از ایرنا، واشنگتن پست در سرمقاله روز شنبه خود نوشته است: سه هفته است که جهان شاهد بیرحمانه ترین پاکسازی قومی است که دنیا در تاریخ چندین ساله خود شاهد آن بوده است. این پاکسازی ظالمانه از خاکستر آتش یک نزاع کهنه میان دولت میانمار با اقلیت ‘روهینگیا’ در این کشور سر برآورده است.

این اقلیت قومیتی است که ظالمانه زیر یوغ ستم و بیداد حاکمیت میانمار قرار دارد. جرقه این پاکسازی قومی در ۲۵ اوت (سوم شهریور ) زده شد یعنی هنگامی که حمله مسلحانه ای توسط یک دسته از ستیزه جویان علیه مقرهای پلیس و ارتش صورت گرفت.

این حمله مستمسکی شد تا نیروهای دولتی دست به یک توحش سازماندهی شده علیه قومیت روهینگیا بزنند . آنها دهکده ها را می سوزانند و انواع و اقسام وحشی گری ها را نسبت به اهالی این خطه روا می دارند.

تاکنون صدها هزار تن از مردم قوم روهینگیا ناگزیر به ترک خانه و کاشانه شان شده و وارد مرزهای بنگلادش شده اند. فقط ظرف هفته گذشته گزارش شده است که تعداد ۳۸۰ هزار آواره از این مرز عبور کرده اند.

طبق گزارش سازمان ملل هنوز هزاران تن پشت مرزها معطل مانده اند و منتظر کسب اجازه ورود به خاک بنگلادش هستند. صندوق کودکان سازمان ملل ‘یونیسف’ هم گزارش داده است که حدود ۲۴۰ هزار تن از این پناهجویان کودک هستند .

‘آنتونیو گوترش’ دبیرکل سازمان ملل، وقایع میانمار را ‘ طبق نص صریح سند سازمان ملل، مصداق یک پاکسازی قومی’ خوانده است. این پاکسازی قومی در قله سالها تبعیض و ستمی قرار دارد که دولت میانمار و بودایی ها که اکثریت بافت جمعیتی این کشور را تشکیل می دهند نسبت به قوم ‘روهینگیا’ روا داشته اند.

‘روهینگیا’ قومیتی مسلمان اند که دولت میانمار می گوید اینها اصالتا میانماری نیستند، اما این قوم چندین نسل است که در این سرزمین سکونت دارد. در ۲۵ اوت یک گروه مسلح کوچک که خود را از قومیت روهینگیا معرفی کرده بود به تعدادی از پاسگاه های پلیس و اردوگاه های ارتش حمله کرد و حدود ۱۲ تن را کشت. دولت میانمار هم که به دنبال بهانه ای می گشت تا این قومیت را حسابی قلع و قمع کند سیاست زمین سوخته علیه آنها پیاده کرد.

با این سیاست قلع و قمع همه جانبه که دولت علیه قومیت روهینگیا در پیش گرفت، طبق آمارهای همین دولت از میان ۴۷۱ دهکده متعلق به مردم این قوم که در شمال استان ‘راخین’ ساکن هستند تا به حال ۱۷۶ دهکده بطور کامل تخلیه شده است. سازمان های مدافع حقوق بشر با استناد به شواهد فراوان از جمله تصاویر ماهواره ای گزارش داده اند که انبوهی از دهکده ها سوخته و با خاک یکسان شده اند.

سازمان ‘ دیده بان حقوق بشر’ هم روز جمعه اعلام کرد که تا به حال ۶۲ دهکده به آتش کشیده شده و ۳۵ دهکده هم به کلی ویران شده اند. خبرنگارانی که در مرزهای بنگلادش حضور دارند روز جمعه گزارش دادند که هنوز از آسمان کشور میانمار دودهایی در هوا متصاعد است.

دولت میانمار به خبرنگاران خارجی، نیروهای امداد رسان و دیپلمات ها اجازه ورود به این کشور را نمی دهد از جمله یکی از مقامات بلندپایه آمریکا هم روز جمعه وارد میانمار شد اما به او اجازه ورود به خاک کشور داده نشد. عجیب است. این پاکسازی قومی که در میانمار در حال اتفاق افتادن است دست کمی از جنایت های مشابهی که در اوائل دهه ۲۰۰۰ در دارفور سودان و در دهه ۱۹۹۰ در کوزوو اتفاق افتاد، ندارد اما شگفتا که این بار در مورد این جنایات فجیع، جامعه بین الملل سکوت اختیار کرده است و پاسخ در خوری به آن نمی دهد.

شورای امنیت سازمان ملل چهارشنبه گذشته پشت درهای بسته تشکیل نشست داد و بی مایه ترین بیانیه اش را در مورد این رویداد هولناک صادر کرد و فقط نسبت به ‘ خشونت بی رویه در یک سری عملیات های امنیتی ‘ اظهار نگرانی کرد. وزارت خارجه آمریکا هم همین قدر نسبت به این رویداد دست به عصا عمل کرده است.

جالب است که همین دولت ها و سازمان ها پیش از این تمام کانون توجهشان را معطوف به ‘ آنگ سان سو چی’ کرده بودند. واقعا دردآور است که حالا همین خانم نسبت به این همه ظلم و جنایتی که مقابل چشمان او در حال اتفاق است، سکوت اختیار کرده است .

البته آنگ تسلطی بر ارتش را ندارد. مهمترین کار لازم در این مقطع این است که باید ارتش میانمار مستقیما تحت فشار قرار گیرد. دولت ‘اوباما’ به منظور کمک به پیشرفت دوره انتقال به دمکراسی در میانمار، تحریم های آمریکا علیه ژنرال ها و بخش های تجاری تحت امر ارتش را برداشت اما امروز در این شرایط این بر وزارت خزانه داری آمریکا واجب است که دوباره همان تحریم ها را مقرر کند. عده ای از مسئولان آمریکایی می گویند که اگر بر ارتش میانمار فشار آوریم آنگاه همین نیرو بر آنگ سان سو چی و دولت غیرنظامی اش فشار وارد خواهد آورد.

اما یک سانسور بین المللی به سهم خود اهرمی قوی است که دارنده جایزه صلح ‘نوبل’ می تواند به خوبی از آن استفاده کند ؛ البته اگر تمایلی به استفاده از آن داشته باشد.

شکل دیگر این است که میانمار در سازمان ملل از سوی چین حمایت می شود. چین مطلقا در مقابل این همه جنایاتی که در میانمار در حال اتفاق افتادن است، حتی اخمی هم بر گوشه ابروانش نمی آورد ؛ اصلا بلکه از این بابت که رابطه میانمار با غرب در اثر این حوادث به هم می خورد، شاید خوشحال هم هست. با این حساب و در اوضاع کنونی، آمریکا لازم است بحث ‘ پاکسازی قومی’ را در شورای امنیت مطرح کند و این شورا را وادار کند که به طور جدی به بحث در باره این فجایع بنشیند و راجع به آن تصمیم گیری کند. جهان هرچقدر بیشتر از جنایاتی که نسبت به قومیت ‘ روهینگیا’ اتفاق می افتد مطلع شود، آنگاه عاملان این جنایات هم مجبور خواهند شد تاوان آن را بپردازند. شاید آنگاه این جنایت کاران دست از جنایاتشان بکشند.