لایحه سازمان نظام رسانه‌ای- غیردولتی دولت ساخته!
به نظر بنده مناسب‌ترین نام برای این لایحه، لایحه نظارت و کنترل بر رسانه‌هاست و درضمن باید گفت این شیوه دخالت و نظارت خیلی وقیحانه است.
محمدرضامقیسه
قانون نظام رسانه‌ای کشورکه به عنوان سازمانی حرفه‌ای وغیردولتی و دارای شخصیت حقوقی مستقل مطرح شده، مشخص نیست که نقش پررنگ وزارت ارشاد به عنوان متولی اصلی این سازمان چه نسبتی با فضای حرفه ای رسانه و غیر دولتی بودن آن دارد؟! همچنین بر اساس این قانون سازمان دولتی صدا وسیما و موسساتی مانند ایران و همشهری، اطلاعات، کیهان و خبرگزاری‌های وابسته به دولت به عنوان رسانه‌های دولتی می‌توانند عضو این سازمان باشند و عملا می توانند کارکرد این سازمان را مطابق نظر دولت شکل دهند. به نظر بنده مناسب‌ترین نام برای این لایحه، لایحه نظارت و کنترل بر رسانه‌هاست و درضمن باید گفت این شیوه دخالت و نظارت خیلی وقیحانه است. ماده یک این لایحه مدعی ست که جامعه‌ی هدفش حمایت از آزادی مسئولانه و حرفه ای روزنامه نگاران است و بنا دارد از حقوق آنان دفاع کند، اما وقتی به مواد این لایحه نگاه می کنیم خلاف آن مشاهده می شود. برای نمونه ماده ۵ این لایحه شرایط احرازدر مراکز استانها و شهرستانها را صرفا منوط به تایید اداره ارشاد کرده است، با این وصف نمی دانیم؛ دم خروس را باور کنیم یا قسم حضرت عباس را؟! وقتی سازمانی دولت سازشد، دیگرمستقل نیست، چون نقش روزنامه نگاران در آن به حداقل میرسد. این درحالی است که اگرروزنامه نگاران به دنبال تشکیل سازمان نظام صنفی باشند، شایسته است که این سازمان نظام صنفی در قالب انتخابات آزاد و متکی برآرای اعضای صنف شان تشکیل شود. لذا باید سازوکار آن از سوی اهالی رسانه ها مشخص گردد، نه دولت. البته هیچ اشکالی ندارد که دولت بسترلازم را فراهم نماید، کمک و حمایت کند، اما نباید دخالت کند. با گذشت چهل سال از انقلاب، هنوز مشکلات ریشه داری درحوزه رسانه وجود دارد که نیاز به حل آن است. دولت هنوزماموریت رسانه ها را در چارچوب آزادی بیان قبول ندارد؟ در صورتی که قانون اساسی به این مسئله پاسخ شفاف داده است، ولی آنچه درعمل تا کنون اتفاق افتاده، متاسفانه چیز دیگری ست. بحث بعدی؛ قانون فعلی مطبوعات است. به نظر می رسد تا این قانون وجود دارد امکان تصویب لایحه سازمان نظام رسانه ای وجود نداشته باشد. تا زمانیکه تکلیف قانون فعلی در مجلس روشن نشود، بحث درباره این لایحه که بعضی از مواد آن در تضاد با قانون مطبوعات است، نتیجه ای ندارد. باید درآن قانون بحث شود که دولت براساس قانون اساسی، آزادی بیان و اصالت کاررسانه را چقدر قبول دارد. دولت باید با این موضوع برخوردی اصولی داشته باشد. اول این که قانون مطبوعات باید اصلاح شود و مباحث حل نشده به صورت ریشه ای برطرف گردد. سپس اگر قرار است سازمان نظام رسانه ای شکل بگیرد این سازمان نباید دولت ساخته باشد. کسانی که می‌گویند لایحه با ملاحظاتی نوشته شده تا در این مجلس رای بیاورد، به نظرمی رسد درک درستی از موضوع ندارند. گویا این اشخاص درگیر ملاحظات سیاسی بودند و به ذات کار رسانه و اصلاح اصولی آن توجه نداشته اند. باید رسانه و روزنامه نگاران را به صورت آزاد و درچارچوب قانون اساسی به رسمیت شناخت، اگر چنین اتفاقی بیفتد به تبع آن قانون هم اصلاح میشود. وقتی رسانه و آزادی بیان را اسما قبول داریم اما رسماً سرکوب می‌کنیم، طبیعی است که آزاد بودن روزنامه نگاران را به رسمیت نمی‌شناسیم وباید هم دولت برای شان سازمان نظام رسانه ای تشکیل بدهد و تعیین تکلیف کند! با نوشتن این لوایح و ملاحظات سیاسی، مشکلات عمیق تر می شود ، باید یک بار بدون ملاحظات سیاسی، روشن، شفاف و کارشناسی شده این مسایل را دردرون صنف به بحث و بررسی گذاشت و به نتیجه رسید. دولت نباید نگاه سلبی و آمرانه به ماجرا داشته باشد و مجلس باید تابع نظرهای نخبگان صنف باشد. اگر چنین نکاتی مورد توجه قرار نگیرد با احترام به تمام تلاش هایی که تا کنون از سوی بعضی مدیران مسئول، اساتید حوزه رسانه ومدیران دولتی پشت درهای بسته (با حق جلسات دولتی) صورت گرفته، بی تردید نتیجه مطلوبی حاصل نخواهد شد.
تلاش ولیعهدخودخواه وبی تجربه عربستان برای انحصارقدرت -که با بازداشت عناصر ثزوت وقدرت همراه گردیده است- با آهنگ توسعه مدرنیزم و تحمیل بازتابهای سکولاریستی میتواند اولین قدم در راه فروپاشی این کشور تلقی گردد چراکه صرفنظر از روایی ویا ناروا بودن چنین اقدامی از سوی وی ؛ باید دانست که جامعه عربستان به عنوان یک جامعه افراطی -وهابی که هنوز خوی بیابانگردی سنتی دررگهایش جریان دارد وهنوز درقرن 21 انسانها را باگیوتین سر می برند از ظرفیت لازم برای ترقی وپیشرفت فرهنگی برخوردار نیست واز عوالم جوامع انسانی امروزین صدها سال فاصله دارد! شاید افراد مضحکی چون ترامپ این جوان جاه طلب را فریفته باشند ولی چهچه و احسنت آنها بخاطر بوی دلارهای نفتی است که چشمهایشان را خیره کرده است ! ویا شاید از سناریوی پشت پرده آمریکا برای برچیدن بساط این خاندان خیره سر حکایت دارد! چرا که عدم وجود زمینه تغییرات گسترده در این کشور بخاطر استیلای طولانی وهابیت وسلفیت؛ امکان هرگونه تغییرسریع وغرب گرایانه به منزله مرگ وخود کشی محسوب میشود
بزودی آتش جنگی خانمانسوز در خاورمیانه شعله ور میگرددجنگی که در راستای ایجادمنافعی جدید برای آمریکاست.اگر چه عمال منطقه ای غرب سعی دارند باجهت گیریهای بظاهر قومی ومذهبی دراین جنگ ظاهرگردند وگسترش و توسعه طلبی حکومت ایران را در مسیر نفوذ مذهبی شیعه قلمدادنمایند تا ازرهگذر آن به جلب توجه وهمکاری کشورهای مرتجع و سنی نشین قادر گردند ولی این امر حضور منافع غرب بخصوص اسرائیل وآمریکارا در پشت چنین توطئه خطرناکی پنهان نمی سازد. امروز سران عربستان نشان داده اندکه دین ومذهب وقومیت دستاویز آنها برای فرونشاندن عطش قدرتی است که زبانه های آن عراق و سوریه ویمن رافراگرفته ؛ ومیرود تا کشورهای دیگری را نیز باخود به سوی ویرانی ونابودی سوق دهد. درمقدمه همین عربده کشیهای جنگ طلبانه شاهد بودیم که چگونه جاهلان متوهم عرب ؛ حق دین و قوم خویش را فروگذاردند وبا دشمن دیرین ملت شان متحد گردیدند تا بخاطر اقتدار وافتخارجهل آلود بمب و موشک برسر بیگناهان یمن روانه کنند سالها جنایتکاران وتروریستهای وهابی وسلفی را به جان مردم عراق و سوریه انداختند تا درسایه استیلای خشونت وخونریزی ؛ برای خود وحکومت شیطانی شان سیطره بیافرینند !غافل ازاینکه ؛ خودشان باهمه پندارهای خودکامانه و خودخواهانه تنها مترسکانی بازیگر قدرتهای غربی وآمریکایی بوده اند که همراستا با منافع راهبردی صهیونیسم درمنطقه وجهان رقم خورده است... زمانیکه ترامپ وهابیت سعودی راعامل تروریسم سلفی میخواند شاید زیاد به پیروزی خود درانتخابات آمریکا امیدوار نبود ولی این تاجر سیاست پیشه و منفعت طلب به هنگام تکیه برصندلی ریاست جمهوری باید راهی برای بیرون کشیدن دلارهای نفتی اعراب پیدا می نمود پس به محض حضور درعربستان و درک روحیه قدرت طلبی حاکمان نالایق وتازه به دوران رسیده سعودیها؛ از آن به عنوان پاشنه آشیل آنها سود برد وکافی بود تا بدیشان بفهماند در صورت رغبت حاکمان جدید عربستان به عنوان حافظان اصلی منافع آمریکا وغرب درمنطقه - که آن راژاندارمی خلیج نام مینهند- و توجیه رویکرد نوین آمریکا بدانها در ریاست جمهوری ترامپ ؛ باید مسئله ای را از اذهان مردم آمریکا وغرب بزداید وآن رویکرد رژیم وهابی عربستان در توسعه وحمایت از افکار سنتی سلفی وافراطی گری است... حاکمان سعودی که ذوق زده نام وعنوان قدرت جدید طراحی شده درپازل غرب به سرکردگی آمریکا بودندتاب مقاومت نیاورده وبه ایجاد تغییرات سریع دربستر افکار مذهبی وسیاسی شان به دستور ترامپ مشغول گردیدندتا با پاک کردن همه صورت مسئله های قبلی -که جز ننگ وبدنامی شان نیفزوده بود- مقدمه آینده ای خطرناک را پی افکنند. شرایط بعدی ترامپ برای آمادگی اعراب جدید درسپردن نیابت منافع آمریکا درمنطقه ؛ همراهی و همکاری با صهیونیستها بود. وهمین امر باتوجه به پیشینه رقابت ودشمنی اخیر با ایران که درجریانات سوریه ویمن تشدید گردیده بود اعراب سعودی را وجد آورد وبا جان ودل در راه به منزل رساندن سناریوی ترامپ به باز آفرینی هژمونی تازه ای درخاورمیانه دست یازیدندکه به اهداف وهم پیمانان ایران به بهانه های مختلف حمله میبردو هر روز به خلق داستانی تازه همت میگمارد واین برنامه تا انجا پیش رفت وآماده شد که وزیرکشور عربستان ایران را به جنگ و بردن آن به داخل مرزهای این کشور تهدید کرد...